Ниту еден родител не се радува на тантрумите на своето дете. Но, наместо да се плаши од нив, третирањето на секој тантрум како можност за учење може да му помогне на вашето дете да научи подобро да управува со своите емоции, вештина што ќе му треба за да биде посреќно и поуспешно.

– На крајот на краиштата, повремените тантруми се неизбежни. Вашата цел не треба да биде да ги избегнувате или потиснувате. Целта е да воспитате дете кое знае како да се справи со својот гнев на здрав начин – вели психологот Џезмин Мекој.

Учењето да се регулираат емоциите, особено оние интензивните како лутината и тагата, може да им помогне на децата да развијат издржливост и отпорност, да го подобрат распонот на вниманието и да го зајакнат когнитивниот развој, покажуваат истражувањата. Сите овие вештини и особини се клучни за севкупниот успех и благосостојба на вашите деца, според психолозите.

– Во ред е да се биде лут. Лутината е емоција – истакнува Мекој и советува четири чекори што секој родител треба да ги следи кога нивното дете е луто.

Поставете јасни граници

– Децата треба да бидат слушнати и разбрани, особено од нивните родители. Тие треба да знаат дека интензивните негативни емоции се нормални и дека нивните родители се тука да помогнат и дека ќе продолжат да ги сакаат безусловно дури и кога глумат – вели психолог.

Но, прифаќањето на емоцијата не мора да значи прифаќање на штетното однесување што може да го предизвика, како викање или удирање некого.

– Во тие случаи, можете јасно да ги дефинирате границите што не треба да се преминат. Да речеме дека вашето дете се налутило и почнува да вика. Можете да повлечете линија: – Ова е важно. Сакам да слушнам што имаш да кажеш, но тешко е да те разберам кога викаш… Ајде првин смири се – предлага психологот.

Признајте ги емоциите на вашето дете

Признавањето на гневот на вашето дете може да му помогне да ги изрази со зборови интензивните емоции што ги чувствува. Тоа е важен чекор за да му помогнете да управува со тие чувства без да глуми. Со други зборови, можете да го прашате вашето дете што го лути и зошто, дури и ако веќе го знаете одговорот. Потоа можете да разговарате за начините за решавање на проблемот.

– Кога ќе го научиме детето како да комуницира со зборови, нема да има чувство дека треба да вика и да стане агресивно за да го пренесе она што му треба – вели Мекој.

Обидете се да ја смирите ситуацијата

Учењето на вашето дете да дише длабоко кога е вознемирено е популарен и ефикасен начин за ублажување на бесот.

Мекој вели дека постои трик за ефикасно користење на оваа стратегија: вежбајте длабоко вдишување сами, пред вашето дете. Кажете му на вашето дете дека сакате да се одморите од разговорот и дека сакате да дишете длабоко. Покажете му како тоа ве смирува и видете дали ќе го следи примерот.

Не одговарајте на гневот со уште поголем гнев

Колку и да е фрустрирачко да го гледате вашето дете како одеднаш експлодира од гнев, Мекој вели дека треба да запомните дека децата се премногу мали за да ги контролираат големите чувства.

Викањето на децата може да има трајни негативни ефекти врз нивната самодоверба и емоционалниот развој. Дури и ако вашиот гнев не е вербализиран, детето сепак може да го почувствува гневот, што може дополнително да го вознемири. Дискутирањето за сопствените чувства на фрустрација со вашето дете може да помогне.

– Сè се сведува на пораките што ги испраќаме и како го моделираме сопствениот гнев. Дали само ќе викаме, а потоа ќе се преправаме како ништо да не се случило? Или подобро е да кажеме: – Знаеш што, се чувствувам фрустрирано. Ја преземам одговорноста, извини, ќе се обидам да се променам и да се справам со чувствата – советува Мекој.

Извор