Тензиите меѓу родителите и возрасните деца се многу чести, без разлика дали поради физичка дистанца по напуштањето на домот или емоционални обрасци кои тешко се менуваат. Експертите истакнуваат дека многу недоразбирања се засноваат на различни стилови на комуникација, а не нужно на реални конфликти. Градењето здрава врска во зрелоста бара ранливост, искреност и отвореност, но и свесно избегнување на одредени фрази што можат да повредат, да предизвикаат вина или да ги отуѓат децата. Наместо да ја зајакнат врската, родителите честопати ненамерно ја саботираат довербата и блискоста со овие фрази.

„Зошто никогаш не нè посетуваш?“

Оваа фраза, и слични како „Очигледно имаш толку добар живот што веќе не ни помислуваш на нас“, создаваат емоционален притисок и чувство на вина кај возрасните деца. Според семејниот терапевт Сара Епштајн, ваквите изјави можат сериозно да ја оштетат врската бидејќи не покануваат отворена комуникација, туку ги пренесуваат фрустрацијата и несигурноста на родителите. Наместо да создадат простор за поврзување, ваквите коментари само го продлабочуваат чувството на дистанца.

Епштајн нагласува дека ваквите изјави честопати го префрлаат емоционалниот товар врз децата, сугерирајќи дека тие се одговорни за осаменоста или тагата на своите родители. Возрасните деца потоа се чувствуваат обврзани да ја „поправат“ врската наместо да дозволат таа да се развива природно и меѓусебно. Експертите препорачуваат поискрени изјави како: „Ми недостигаш, сакам да те гледам почесто“ – кои не звучат токсично, но отвораат простор за топлина и разбирање.

„Никогаш не ни кажуваш ништо“

Возрасните деца имаат право да одлучат колку и што ќе споделат со своите родители. Психологот д-р Маргарет Радерфорд истакнува дека ваквите фрази често доаѓаат од врски каде што родителите чувствуваат чувство на контрола или дури и емоционална зависност од децата. Наместо да создадат простор за отвореност, ваквите коментари можат да предизвикаат одбранбен став и дополнително да го оддалечат детето.

Д-р Радерфорд забележува дека клучот за здрава врска е да се прифати дека возрасните деца повеќе не се одговорни за емоционалните потреби на своите родители. Родителите можат да бидат поддржувачки, но без да очекуваат да бидат вклучени во секој аспект од животот на детето. Ако покажат доверба и почитување на границите на своите деца, многу е поголема веројатноста да сакаат да споделат повеќе со нив.

„Да ме сакаше, ќе го направеше ова за мене“

Оваа фраза, според психологот Лин Марголис, е форма на емоционална уцена. Овој пристап се базира на барање потврда и љубов преку манипулација и притисок, а не преку здрава комуникација. Родителот кој ја користи оваа изјава честопати не зборува за своите вистински чувства, туку се обидува да го контролира однесувањето на своето дете.

Марголис истакнува дека ваквите реченици честопати кријат страв од губење на врската, но токму тие ги уништуваат блискоста и довербата. Децата потоа се чувствуваат како да мора да ја „докажат“ љубовта преку однесувања што можеби не се природни или удобни за нив. Експертите советуваат родителите да ја изразат својата потреба во форма на искрено барање, без да ја условуваат љубовта.

Извор