Познато е дека децата доживуваат големи и непознати емоции во текот на детството. За да се справат со нив, треба да ги разберат, да ги обработат и понекогаш да ги споделат со некого.

Иако на ова се посветува многу малку внимание кога станува збор за воспитувањето, важно е да се знае дека пишувањето дневник може да има многу позитивно влијание врз образованието и развојот на децата. Слободно охрабрете го вашето дете да ги запише сите свои мисли.

Некои деца не се подготвени да разговараат за своите емоции со други луѓе, па водењето дневник би било добро за нив како еден вид издувен вентил. Нешто што е запишано може да изгледа помалку страшно отколку додека размислувате за тоа, а водењето дневник ќе им олесни на децата да ги разберат нивните емоции. Водењето дневник е одличен начин децата да се справат со негативните чувства и да ги средат мислите.

Децата секојдневно доживуваат низа емоции за кои возрасните не се ни свесни. Со тоа што ќе ги запишат и знаејќи дека никој не може да ги чита, може да си дадат оддишка. Во дневникот можат да се доверат ако некој ги задева, навредува, ако се чувствуваат несреќни, но и дали се среќни, заљубени и слично. Со ставање на чувствата на хартија тие самите стануваат посвесни за тоа како навистина изгледа проблемот и дали е толку голем и страшен како што изгледа на почетокот.

Многу деца не сакаат да ги споделат своите чувства со пријателите, а повеќето од нив воопшто не сакаат да ги споделат. Експертите велат дека тоа е сосема нормално бидејќи не треба да се делат сите чувства. Ставањето на хартија е сосема доволно.

Понекогаш е важно да се изразат емоциите и да се стане свесен за нив, и личноста да признае дека постојат.

Сепак, не сите се вешти во вербализацијата, па со дневник може да му се помогне на детето да го најде својот глас и да му каже што не може да им каже на другите.

Според експертите, запишувањето на емоциите, позитивни и негативни, помага за нивно полесно разбирање и обработка. Емоциите што не можат да стигнат никаде, дури ни на хартија, можат уште повеќе да го збунат детето и да одат во погрешна насока.

Значи, нема потреба да го истуриме нашиот гнев врз некого, понекогаш е доволно да го запишеме она што го чувствуваме и негативните емоции едноставно ќе стивнат. Понекогаш е неопходно, и многу полесно, да ги запишете работите за да можете да ја разберете и туѓата перспектива. Дневникот е многу корисен во овој поглед. Според некои истражувања, кога децата можат да ги видат работите од перспектива на друга личност, тие учат не само за неа, туку и за себе.

Кога детето ќе земе пенкало и ќе почне да пишува во дневникот, знае дека никој нема да го осуди за граматички грешки или стил на пишување. Кога веќе немаат страв од осуда, децата се отворени за повеќе пишување и повеќе креативност, а со тоа доаѓаат и повеќе искуства кои можат да се вратат во посложени задачи. Затоа, постојаното водење дневник може да ги подобри вашите вештини за пишување без децата да бидат свесни за тоа.

Извор