Начинот на кој ги воспитуваме нашите деца денес е длабоко поврзан со тоа како ние самите сме воспитани. Многу верувања и обрасци на однесување се всадуваат во нас уште во нашите најрани години – и честопати дури и не ги препознаваме сè додека не станеме родители. Еве како нашето детство несвесно го обликува нашиот стил на родителство:

Учењето почнува уште од раѓањето

Научниците откриле дека децата на возраст помеѓу 0 и 6 години апсорбираат информации како да се во еден вид хипнотичка состојба. Нивните мозоци сè уште не филтрираат работи како нашите – сè што слушаат, гледаат и чувствуваат е складирано директно во потсвеста. Со други зборови, начинот на кој се чувствувавме како деца – дали нè гледале, нè разбирале, нè тешеле – го обликува начинот на кој ги тешиме, слушаме и реагираме на нашите деца денес.

Довербата се учи преку однос со родител

Бебињата го доживуваат светот едноставно: „Може ли да ѝ верувам на оваа личност што ме држи?“ Додека малите деца, кои полека стануваат свесни за себе, сè толкуваат низ лична призма. Ако се случи нешто лошо, тие лесно заклучуваат: „Мора да е моја вината“. Овие рани емоции често остануваат со нас – а подоцна влијаат врз тоа колку сме трпеливи, колку им дозволуваме на нашите деца да имаат емоции и колку си простуваме за нашите грешки.

Вашите родители, исто така, ја обликувале вашата „внатрешна програма“

Сите тие пораки и шеми што ги апсорбиравме од нашите родители – и свесно и несвесно – станаа наш „оперативен систем“. Како постојано да ја пуштате истата стара касета некаде во заднина. И честопати, без да го сфатите тоа, реагирате автоматски. Звучи познато? Оној момент кога ја слушате мајка ви како ви зборува однатре, кажувајќи го истото што сте мислеле дека никогаш нема да му го кажете на своето дете?

Мозокот инстинктивно отфрла „различен“ стил

Нашиот мозок природно гравитира кон познатото. Затоа често, дури и кога сакаме свесно да промениме некои родителски обрасци, чувствуваме отпор – како нешто во нас да вели: „Ова не е правилно, ова не е начинот да се прави тоа“. И тоа „нешто“ е само стара, длабоко вкоренета програма.

Спомените од детството ги обликуваат нашите секојдневни реакции

Истражувањата покажале дека повеќето од овие потсвесни програми имаат негативна конотација. Затоа, дури и малите нешта можат да нè активираат – коментар, солзи, неуспех… И одеднаш реагираме бурно, како да не е дете пред нас, туку некоја рана верзија од нас самите.

Добрите вести? Сето тоа може да се промени. Можете да изберете различен стил на родителство – оној што се базира на вредностите и целите што ги посакувате. Но, за тоа, важно е прво да станете свесни за тоа што ве „води“. Ова не значи дека некој треба да ви каже како да бидете родител или во што да верувате. Станува збор за разбирање на вашиот ум и учење на алатките што можете да ги користите за свесно репрограмирање на старите шеми – и создавање шеми што ја поддржуваат вашата верзија на родителство.

Извор