„Кога мојот сопруг доаѓаше дома од работа, бев очајна и имав потреба да разговарам со некого за што било само за да имам еден нормален разговор меѓу двајца возрасни кои се разбираат и не фрлаат храна на подот или на ѕидот кога се фрустрирани. Но, истовремено копнеев по физичка дистанца. Сакав да станам, да се истегнам, да ги опуштам рацете и да не ја чувствувам тежината на моето дете. Само неколку моменти чист мир“, изјавила Каролин Вагнер, терапевт и мајка на мало девојче.
-Понекогаш тоа чувство на мали раце кои ме гушкаат и допираат, барајќи ме само мене, беше поразително. Искрено, најчесто беше така, но имаше и моменти кога го чувствував синдромот „touched out“. Кога сѐ што сакав беше детето да престане да ми ја влече косата, да престане да ме допира или да оди по моите нозе затоа што сум тука, седам до неа и си играме, но моето присуство не е доволно, бидејќи сѐ што сакаше моето дете да направи беше да скока по мене“, искрено призна Вагнер.
Како што наведува таа, важно е да се напомене дека не се работи за тоа дека на мајките им пречат децата. Мајките повеќе од сè го сакаат чувството кога го хранат своето дете, кога си играат со него и кога заедно создаваат спомени. Тука не се работи само за физичко допирање, туку и за потребите на детето, а сето тоа доаѓа во време на екстремен замор и хормонални промени.
Новороденчето е целосно зависно од другите кога станува збор за преживување, особено во првите месеци од неговиот живот. Од зачнувањето, мајките им ја обезбедуваат оваа „зависност“ и неволно ја дозволуваат бидејќи детето е во нив, а потоа мајките го „слушаат“ своето тело и со тоа ги задоволуваат потребите на своето бебе. Но, по раѓањето, тоа е друга приказна. Како мајка, 24 часа сте на повик за вашето дете и неуморно работите на грижата за него. Не постои момент во вашиот живот кога некој друг ќе биде позависен од вас. Затоа, кога вашето дете физички не сака да се одвои од вас, иако навистина му требате во тој момент, се јавува синдромот „touched out“. Во тој момент не чувствувате недостиг на желба за вашето дете или гнев кон детето, туку чувствувате дека е време некој друг, по можност вашиот партнер, да го преземе поголемиот дел од грижата за него за момент, така што да имате малку време за себе.
Исто така, поради синдромот „touched out’“, може да се случи некое време буквално да не сакате никој да ве допира. Не само детето, туку и вашиот партнер, а тоа може да се прошири и во вашата спална соба. Така, поради исцрпеност, нервоза и избегнување допири, по некое време може да дојде до полоши партнерски односи. Затоа, важно е да работите на тоа, а еве како можете да го направите тоа.
Важно е да имате време за себе
Одговорот на прашањето зошто понекогаш родителите го чувствуваат овој синдром, кој многумина го поврзуваат со синдромот на исцрпеност, може да го најдете во новото истражување чии резултати покажале дека родителите генерално, но мајките особено, имаат само 32 минути за себе дневно. Затоа, во сиот тој хаос важно е да најдете малку време за себе. Тоа може да значи: десетминутно туширање, петнаесетминутно кафе на тераса, епизода од серија, попладневна пауза или гледање филм со пријателите. Се разбира, не постои метод кој одговара за сите. Образованието, начинот на живот, работата што ја работите вие и вашиот партнер, сето тоа влијае врз вашиот животен стил, вашите навики и вашето време.
Мери Кеј Флеминг, научник специјализиран за развој и воспитување на децата, им вели на родителите дека три чекори се неопходни ако го чувствувате овој синдром:
Одмор – „Одморот може да биде апсолутно најдобар третман во овие ситуации“, вели Флеминг. „На мајките им треба време за себе, да ги наполнат батериите и малку да се освежат, или пак одморот да дојде во форма на помагање од друга личност дома или разговор со терапевт. Што и да одлучите да направите, прво обидете се со двоење време за себе од 15 минути, а ако тоа не е доволно, зголемете ја паузата на половина час и така натаму, додека не ја најдете границата што ќе ви помогне. Но, истото важи и за вашето дете, бидејќи кога ќе се вратите повторно на грижата за него, ќе имате повеќе енергија“.
Игнорирајте ги нереалните очекувања – „Вториот непријател на секоја мајка, по заморот и немањето време за себе, секако се нереалните очекувања“, вели Флеминг. „Ако очекувате и мислите дека треба да му дадете 100% од себе на детето, нема да издржите долго. Никој не може да даде сѐ од себе, 24 часа на ден, 7 дена во неделата. Бидете љубезни кон себе, но и знајте ги вашите граници. Едукацијата е заедништво и во ред е да ви треба помош“.
Фокусирајте се на други работи – „Грижата за себе е корисна за сопствената благосостојба. Затоа, ако одеднаш ви се смачи постојано да имате куче под нозете што треба да се нахрани, за рака ве влече дете кое не сака само да си игра, а партнерот ве повикува, вие погрижете се прво за себе. Дури откако ќе се чувствувате добро, ќе можете да им ја дадете вашата искрена и целосна поддршка и внимание на другите. Затоа, без разлика дали се работи за одење на вечера со пријателите, одење на кино или масажа, не заборавајте и на вашите потреби“, заклучува Флеминг.
912