Летото е време кое многу семејства со деца го поминуваат на море, базен и река. Капењето во вода е одличен начин за разладување на малечките, но родителите треба да ги држат очите отворени за да ги заштитат децата.

Она што ќе ги чува децата побезбедни во вода е пливањето, а родителите од различни причини често одлучуваат самите да ги научат децата да пливаат, што има свои предности и недостатоци.

На оваа тема зборува Иван Петровиќ, професор по спорт и физичко образование, а првото нешто што го кажува е која е најдобрата возраст за едно дете да ја совлада оваа важна вештина.

-Долната граница на децата за тренирање пливање е шест години, бидејќи детето тогаш веќе знае која е левата, а која десната рака, посвесно е за околината што го опкружува, полесно ја прифаќа новата средина, го надмина стресот како што е одењето во градинка, веќе има развиено основна координација за полесно совладување на основите на пливањето. Со еден збор, обуката е многу полесна и за детето и за инструкторот по пливање – истакнува тој.

Професорот објаснува и дали родителите можат сами да ги научат децата да пливаат и што е потребно за тоа.

-Родителот може да го научи детето да плива, но само до степен до кој ги знае основите на дидактиката и ги знае барем основите на техниката на пливање. Приказната „како нè учеа порано“ не држи вода. Секако, подобро е да се остави тоа на некој што тоа му е работа и рутина, освен тоа, детето е подобро да го слуша инструкторот отколку родителите во оваа ситуација и полесно го надминува она што се бара од него.

Длабочината на водата и грешките на родители

Кога станува збор за длабочината на водата која е идеална за учење на детето да плива, Петровиќ вели дека тоа е приближно до висината на пазувите на детето.

-Психолошки, на детето му е многу полесно да совлада нешто ако е сигурно дека може да стигне до земјата со нозете, па тренинзите се одвиваат без проблеми – објаснува тој, додавајќи дека штиците, гумите и капите се основните реквизити потребни за тренирање на децата, како и културата за користење базени, реки, море…

Родителите често мислат дека најдобро го познаваат своето дете и затоа е најдобро да го научат самите да плива, а каде мајките и татковците најчесто грешат, открива професорот по спорт и физичко образование.

-Во принцип, тие имаат малку трпение, не разбираат како детето не може да сфати како што тие си замислувале. Родителите можат да бидат добри пливачи, но да се биде добар пливач, не мора да оди рака под рака со способноста некого да подучувате.

Чекори во обуката за пливање

Ако сепак сакате да го научите вашето малечко да плива, професорот советува кои се основните чекори за обука и како детето да научи да плива.

-Прво учат да дишат, го учат фактот дека може да си ги потопат телото и главата и дека ништо нема да им се случи. Тоа е нивниот најголем страв. Потоа учат да пловат по водата и да се пливаат на стомакот и грбот. За време на тренинзите најдобро е детето да го држите околу долниот дел на грбот бидејќи таму е центарот на гравитација, или околу градите. Прво треба да направите сè во место, а потоа со бавно движење да се почне пливањето.

Инструкторите по пливање често ги предупредуваат родителите да не се потпираат на мускулите и гумите за пливање бидејќи на децата им даваат лажна доверба во водата, а еве што вели за тоа професорот Петровиќ.

-Морате да бидете многу внимателни со тие „помагала“. Најдобро е да користите само штици за пливање, пеперутки како што ги нарекуваме, за пливање, дури ни очила не се потребни во тие почетни фази. Кога ќе заврши основната фаза, тогаш мора да носат очила за да имаат подобра координација бидејќи тогаш можат да видат каде се движат рацете и стапалата низ водата. Ако детето побара очила уште на почетокот на тренингот, не треба да биде спречено да ги носи, но ако не побара, подобро е да се оди без нив на тие први лекции.

Страв од вода

Многу деца имаат страв од вода, што им отежнува да го совладаат пливањето. Дали родителите влијаат врз развојот на тој страв и што да се прави ако детето се плаши од вода?

-Родителите можат да влијаат врз развојот на стравот од вода кај децата со нивните зборови „Не оди таму, ќе се удавиш“, или кога другите деца или родители понекогаш ги потопуваат своите деца во вода за забава, но тоа нема да биде забавно за децата кои штотуку почнуваат да ја разбираат таа средина, па така можат да создадат страв за цел живот и тоа ги отежнува понатамошните чекори. Треба да избираме многу внимателно како, кога и што им објаснуваме на децата, охрабрувајќи ги постојано и всадувајќи во нив доверба дека можат да го направат тоа, само дека треба да вложат малку труд и работа. Кога бевме мали, не знаевме ни да одиме, но бевме упорни, исто е и со пливање и со сѐ друго – заклучува професорот.

Автор: Наташа Златковиќ

Извор