Текстот во продолжение е извадок од книгата на Бертранд Расел, „Освојувањето на среќата“, објавена во 1930 година.

Во оваа книга Расел ги анализира причините за човечката среќа и несреќа, нудејќи филозофски и практични совети за исполнет живот.

Во извадокот пишува за важноста на скромниот, мирен живот, како и важната улога на „досадата“ во детството.

– Роман кој блеска од првата страница до последната. Можете да бидете сигурни дека не е голема книга. Ниту животите на големите луѓе не беа возбудливи, освен во неколку одлични моменти. Сократ можеби уживал на банкет, и секако добивал големо задоволство од разговорот пред да стапи во сила отровот, но поголемиот дел од својот живот го поминал мирно со Ксантипе, излегувајќи на попладневни прошетки и можеби сретнал некои пријатели по пат.

Откако патувал низ целиот свет, Дарвин го поминал остатокот од животот во својот дом.

Откако предизвикал неколку револуции, Маркс остатокот од животот го поминал во Британскиот музеј.

Генерално, големите луѓе се карактеризираат со мирен живот, а нивните задоволства не биле од таква природа што надворешниот набљудувач би добил впечаток дека нивните животи се возбудливи.

Не постојат големи дела без континуирана работа, толку напорна и тешка што останува малку сила за забава.

Способноста да се издржи повеќе или помалку монотон живот треба да се стекне во детството. Современите родители би имале многу за жалење во овој поглед: (книгата е од 1930 година) на своите деца им обезбедуваат премногу пасивни забави, како кина и добра храна и не разбираат колку му треба на детето за еден ден да биде како и другите, освен, се разбира, во исклучителни и ретки околности.

Забавата во детството генерално треба да биде таква што детето да може да ја пронајде во околината што го опкружува преку сопствен труд и генијалност. На децата треба да им се нуди возбудлива забава која во исто време не бара никаков напор што е можно поретко.

Извор