Еден млад човек кој минува низ адолесценцијата ги сака истите работи што децата отсекогаш ги сакале од своите родители: љубов, поддршка, охрабрување, грижа, одобрување и внимание. Додека овој млад човек бил дете, сè што му требало било родител кој ќе го води и насочува. И сега се буди очекувањето за доверба и потребата да се оди „рамо до рамо“ со родителите. Ова е вообичаен предизвик за многу родители „командири“ и многу млади луѓе во периодот на адолесценција кои сè уште ги развиваат концептите на трпение и доверба и еднакви семејни односи, па затоа нивното нетрпение често доведува до расправии и несогласувања, па дури и до конфликти.

Кому му е потешко во оваа ситуација?

Постојат одредени вештини кои вие како родители можете да ги развиете за да ги поддржите децата во нивниот развој. Можете да им покажете како да се борат за себе, како да веруваат во себе и како да ги развиваат сопствените вештини.

Кога станува збор за справувањето со тинејџери, можете да ги користите истите методи и вештини што сте ги користеле кога тие биле помлади, но можеби малку пофлексибилни.

Наместо да им покажете како да прават нешто (како кога биле помлади), поттикнете ги и оставете ги да учат преку обиди и грешки. Прифатете и покажете почит дека нивниот начин и избор е валиден.

Секако, треба да ги следите децата од ден на ден и да се грижите за нивната безбедност и здрав живот, но наместо да скокате со вашите предлози и идеи за да ги промените, уживајте и поминувајте квалитетно време со нив.

Еден од најчестите проблеми со тинејџерите е желбата на родителите да ги обезбедат сите животни потреби, а потоа често велат дека тинејџерите баш и не се грижат за тоа…

Многу често тие ѝ пркосат на нивната желба да бидат безбедни со тоа што остануваат надвор подолго отколку што сте се договориле, а често овие прекршоци се придружени со „лошо“ друштво. Потоа, избегнуваат да го јадат тоа што е на маса, очекувајќи брза храна. А да не зборуваме за фактот дека одеднаш ниту една облека во плакарот не е во мода и дека совршено уредната облека не е она што се носи на училиште. Примерите се многубројни.

Факт е дека ова е период во кој „деца-тинејџери-млади-не-толку-возрасни“ наеднаш контрираат на сѐ и имаат одговори или изговори за сѐ.

Сепак, тоа не значи дека тие сакаат да ве исклучат од нивните животи или самите да бидат исклучени. Интересот на децата за припадност кон семејството е исто толку голем колку и интересот на родителите за животот на нивните деца. Започнете нови дијалози со вашите тинејџери и прашајте ги за конкретните проблеми што ги имаат. Кажете што сакате на јасен и директен начин и како би сакале да помогнете или да ја промените ситуацијата. Бидете подготвени да ги слушате децата трпеливо бидејќи само така ќе изградите однос на доверба и разбирање.

Наједноставниот, најстариот и најдобриот совет што го имам за вас е следниот:

Семејните денови и заедничкото време за оброк се добар стар рецепт за успех

Се чини дека е сѐ потешко да се одвојат децата од телефоните и компјутерите, од видеоигрите и пријателите со кои разговараат дење и ноќе. Но, ако им создадете топла семејна средина од мали нозе – кога јадењето мириса од кујната, омилената програма им е на ТВ, ја слушате „вашата заедничка“ музичка листа, правите лесни разговори – децата дефинитивно ќе сакаат да бидат поблиску до вас.

Нема поголема потреба од пријатната и безбедна атмосфера во родителскиот дом

Многу семејства откриваат дека најлесниот и најбрзиот начин за семејно заедништво е да се служи храна. Често времето за вечера или неделното попладне го одржува семејството заедно.

Некои од причините зошто овие можности стануваат сѐ поретки се повеќе од оправдани. Работно време на родителите, зголемени барања на училиште, координација на градскиот превоз и времето на пристигнување дома и други. Стана вистински предизвик да се организира семејно патување во кино, да се посетат пријатели или да се оди на патување.

Токму затоа малите собири во семејниот дом, како што е „времето на каучот“, можат да бидат вистински спас. Времето кога седнуваш на маса, разговараш за секојдневните активности, разменуваш искуства и си создаваш сопствени мали задоволства… ни средношколец нема да каже „не“ на тоа.

На тинејџерите им е потребна стимулација и активности, но и одмор и релаксација

Сите знаеме дека децата во денешно време се преоптоварени со училишни обврски, воннаставни активности и наплив на информации што ги донесе технолошкиот развој. Изгледа неверојатно што веднаш се јавуваат на телефон или компјутер по цел ден поминат на училиште, а потоа на некоја дополнителна активност. Во такви моменти, задачата на родителите би била да им помогнат да се релаксираат и да им ги покажат мирот и опуштањето. Уште подобро, родителите можат да се релаксираат заедно со нив: додека играте карти или игра на табла или избирате активности што им се драги на вашите деца.

На тинејџерите треба да им се дадат избори и одговорности кои се во согласност со нивната возраст

Секогаш ќе наидете на тврдоглавост и отпор од нивна страна. Децата на оваа возраст инсистираат на тоа дека се доволно зрели да го водат сопствениот живот и сами да донесуваат одлуки. Притоа, некои родители знаат да ги остават да прават што сакаат, а други пак се престроги и ја преувеличуваат својата желба во секој момент да знаат каде се нивните деца, што прават и со кого се..
Идејата е родителите да најдат компромисно решение и златна средина во своите постапки.

Најдобар начин да им помогнете на децата да изградат самодоверба е да им дадете до знаење дека сте тука за нив, дека исто така сакате да чекорите „рамо до рамо“ со нив, да соработувате и да изградите еднаков однос.

Треба да ве интересира: кои се овие млади суштества?

Треба да ги слушате кога сакаат да разговараат, дури и ако темата е непријатна.

Треба да изградите доверба во нив – да ја преземат контролата за да се справат со нешто, наместо да скокате со готови решенија. Се разбира, ова понекогаш е тешко, но обидете се да ја претворите приказната во позитивна.

Автор: Милена Николин/ педагог, едукатор

Извор