Периодот на адолесценција е период на приспособување на целото семејство. Како нивното убаво, мило и послушно дете одеднаш станало дрзок тинејџер е енигма за многу родители кои се наоѓаат во таа ситуација. Приближно помеѓу 9 и 12 години полека почнува пубертетот. Децата ја започнуваат својата борба за повисоко ниво на независност и сите заедно влегуваат во вистински емотивен вител.
И колку и да е сето ова фрустрирачко за родителите, всушност е сосема нормална фаза од развојот на детето.
Не е невообичаено децата во овој период да се дистанцираат од родителите и им станува непријатно да споделуваат некои работи со нив. Телата на децата физички се менуваат и може да почнат да развиваат чувства кои претходно не постоеле. Хормоните, исто така, играат многу важна улога, а сето тоа заедно е рецепт за вистинска мала бура.
Родителите, чувствувајќи дека ја губат контролата, многу често прибегнуваат кон построги забрани, дисциплински мерки, методи на казнување и условување. Но, пред тоа треба да ги испробаат оние начини на комуникација кои ќе го зачуваат односот со детето и „мирот во куќата“.
Направете специфична листа со очекувања
Границите и правилата што им ги поставуваме на децата не треба да имаат цел да ги „зауздаат“, туку да им помогнат да растат на здрав начин. Децата на кои им е дозволено да прават што сакаат, кога сакаат, без никогаш да западнат во неволја, при првата забрана или одбивање да им исполнат едно барање стануваат раздразливи, па дури и хистерични.
Семејниот терапевт Хал Рункел вели дека децата кои разбираат дека живеат во семејство каде што правилата се многу јасни и има дефинирани граници, учат за саморегулација и учат да ги почитуваат тие граници. Проблемот настанува кога правилата стануваат флексибилни, па е дозволено легнување со мобилен телефон или кога детето ќе добие една реакција денес, а утре сосема друга реакција за одредено однесување.

Моделирајте го однесувањето што сакате да го видите кај вашите деца
Можеби изгледа дека вашето 10-годишно дете не ве слуша или не обрнува внимание на она што го правите или како се изразувате, но тоа не е така. Тие гледаат сè и слушаат сè. И апсорбираат. Сè што прави или кажува родителот, детето внимателно го става во сеф во сеќавање и го чува. И затоа е важно да се постави здрав модел на однесување. Затоа не можете да викате „Мајмун!“ кога некој ќе ви го пресече патот на кружен тек затоа што утре вашето дете ќе му го каже истото на некој во градинка што ќе го налути.
Понатаму, ако родителот вика и никогаш не е задоволен од ништо, лесно се нервира, веројатно и утре детето ќе има сличен темперамент.
Изберете го вистинскиот момент за дисциплина
Кога ситуацијата е напната, обидете се да останете смирени и изберете го првиот следен погоден момент за разговор. Ова се две исклучително важни работи во комуникацијата со тинејџерите. Ова ќе помогне да се одржи комуникацијата на здрава основа, но и ќе му помогне на детето уште еднаш да ве гледа како модел и да научи да го контролира својот гнев во напнати ситуации. Се разбира, тоа не значи дека детето смее да ви се обраќа на погрден начин. Тоа само значи дека ќе се справите со ситуацијата кога страстите ќе се смират. Затоа, ако детето не покаже почит, наместо: „Ти си ужасно груб и неблагодарен!“ кажете: „Мислам дека е време да го прекинеме овој разговор бидејќи се однесуваш на начин на кој јас не дозволувам. Нема да ти дозволам да зборуваш со мене така. Те молам оди во твојата соба и ќе разговараме кога ќе се смириме“.
Често користете пофалби
Без разлика дали станува збор за местење на креветот, помагање при вечерата или давање играчка на сестрата со која ќе си игра, потсетете го вашето дете колку е важно да ги следи правилата во вашето семејство. Ова се моментите кои треба да ги искористите за да го подигнете чувството за вредност кај детето со пофалби и да му покажете дека ја цените неговата соработка и дека не го земате здраво за готово. Истото важи и за домашните работи. Заблагодарувајќи му се на вашето дете што му помага на семејството да функционира, ќе му покажете дека љубезноста е секогаш добредојдена.
Вежбајте трпение
Трпението е вештина на која треба да се работи. Не само кога се во прашање тинејџерите, туку сите возрасти. Чекањето понекогаш е навистина тешко и запомнете дека децата денес растат во ера на брзи информации и технологија, со што сè им е на располагање. Замислете само колку им е тешко кога треба да бидат трпеливи со оглед на тоа што тие се навикнати на инстант-решенија. Не можете да ги обвините. Затоа е важно уште од мали да ги научиме децата да чекаат ред за на лизгалка.
Дозволете им да донесат некои одлуки
Давањето можност на децата да избираат и правото да донесат одлука, исто така, им дава чувство на моќ што им е толку потребна. Децата навистина можат да донесат некои одлуки. Дури и во афект и во моменти на лутина, тие можат да го променат своето однесување и да донесат правилна одлука, доколку им пристапите на вистински начин. Дали некогаш сте му пришле на дете кое му вика на братчето или сестрата и мирно, без осудување, сте ги прашале: „Што мислиш, дали би можел сега да го кажеш тоа што го кажа малку поинаку?“ Мислам дека подобро ќе те разберам ако не викаш“. Пробајте.