Кога бременоста не завршува со раѓање живо дете, тоа е крајно трауматично искуство за двајцата родители, а особено за жената која до тој момент била бремена. Ова е состојба која бара одреден период на заздравување и не е лесно веднаш да се вратите на секојдневниот живот, како ништо да не се случило. Жената мора да има можност да закрепне – и физички и психички.

Некои жени добиваат можност да го направат тоа во својот живот, додека други немаат толку среќа и мора брзо да функционираат како ништо да не се случило. Во многу земји нема законско платено отсуство по спонтан абортус, а во некои дури ни по раѓање мртво дете. Во Германија моментално се воведува револуционерен закон кој ја проширува можноста за породилно отсуство за да ги вклучи и жените што доживеале спонтан абортус по 13-тата недела од бременоста. Овој закон е исклучително важен затоа што ги признава физичките и емоционалните последици од загубата на бременоста, а на жените им дава можност – но, не и обврска – да одвојат период за одмор за да закрепнат.

Ова е важен чекор во заштитата на здравјето на жените, но овој дел сè уште не е признаен во повеќето земји. Имено, ретки се државите кои имаат ваков закон кој ги штити жените што имале спонтан абортус на овој начин.

Еве неколку други земји што го признаваат ова или слично право:

-Индија гарантира шест недели платено отсуство по спонтан абортус.

-Нов Зеланд дава три дена отсуство за двајцата родители.

-Филипините обезбедуваат 60 дена платено отсуство за жени што доживеале спонтан абортус или итен прекин на бременоста.

-Обединетото Кралство разговара за нова политика која би дозволила две недели платено отсуство за спонтан абортус.

Давањето правна поддршка на мајките што доживеале спонтан абортус или родиле мртво дете не е само за пофалба за хуманоста што се покажува, туку е и за препознавање на здравствените последици од таков настан, признавајќи дека мора да има период на закрепнување и тага и дека жената заслужува време и поддршка.

Извор