Децата од претходна врска или брак неминовно отвораат многу прашања, дилеми, но и предрасуди за врската во која влегуваат. Имено, тоа е составен дел кој може да ги оптоварува, да ги комплицира, да ги загрози, па дури и да доведе до пропаѓање на емотивните врски и други планови. Клучот е во начинот на воспитување на децата, но и во трпението, искреноста и подготвеноста на двајцата партнери да ги надминат проблемите доколку се појават.
Без разлика на околностите, децата се нераскинлив дел од животот на родителите
При изборот на партнер кој веќе има деца, логично е да се прашувате за грижата поврзана со нив. Тоа, велат експертите, е уште еден знак дека се грижиме. Меѓутоа, многу често се јавуваат и предрасуди. За среќа, тие се ретки, но има и луѓе што на самиот почеток „одлучуваат“ дека децата на партнерот не се заинтересирани за нив.
„Овој тип врска е речиси сигурно осудена на неуспех. Во прашање е само рокот на употреба. Децата се и секогаш ќе бидат составен дел од животот на нивните родители. Имено, ако во врската внесете уцена дека нема место за децата на партнерот, а партнерот се согласи на тоа – нешто сериозно не е во ред. А тоа нема никаква врска со потребата да се биде со него, дури и во време на најсилната љубов“, вели Милица Милкиќ, психолог и психотерапевт, во интервју за порталот „еКлиника“.
Децата од претходната врска или брак често се причина за предрасуди
Ако имаме деца, без разлика дали живееме со нив или не (тие се со другиот родител), логично е да имаме одредени обврски кон нив. А ако не му дадеме јасни информации на потенцијалниот партнер или не сме искрени, може да се направат погрешни претпоставки, вели Милкиќ и објаснува: „Тоа се најчесто работи како: сигурно има многу обврски со децата, кога и дали ќе има време за мене? – Ќе имам ли помалку време ако се вклучам во активностите со децата? – Не е паметно да влегувам во каква било врска пребрзо или набрзина, а ова е една од најкомплицираните.
Не смееме да си играме со децата и нивните емоции. Совет е овој процес да се направи колку што е можно попостепен. Односно, самите партнери прво да воспостават однос на доверба, кој потоа, доколку така се договорат, ќе доведе до вклучување во животот на децата.
Друга заблуда е дека туѓото дете не може да се сака како свое
Има толку многу случаи на посвоени или запоставени или запоставени деца од нивните биолошки родители, а згрижувачките родители или оние што ја презеле нивната улога им биле подобри родители од оние што ги родиле. Љубовта не е категорија што може да се мери во ниту една од нив, па ниту во овој случај“ – објаснува Милкиќ.
Живот кој вклучува деца од претходната врска – тежок, храбар или сосема нормален избор?
Нашето општество е склоно кон предрасуди, па без разлика дали се жени или мажи, може да се појави злоба, па дури и потсмев. Уште повообичаено е да се слушне дека изборот на партнер кој веќе има деца е и тежок и храбар. Но, се прашува нашиот соговорник – зарем не е таков секојдневниот живот?
„Не се работи за храброст, туку за емоционална зрелост. Ако избереме партнер со кој имаме добра комуникација, слични интереси, добро се разбираме, се смееме – веќе имаме добра основа за иднината. Доколку постои сигурна, барем почетна сигурност кај двете страни дека врската има перспектива, прашањето за децата секако ќе дојде на ред. Исто така, кога веќе влегувате во посериозни води, особено ако едниот партнер нема дете, тоа може да доведе до инфериорна позиција доколку отворено не се разговара за прашањето за заедничко дете. Ова е особено индикативно за жените во репродуктивен период. Доколку се посветени на децата на партнерот, а тој избегнува да се изјасни за заедничкото дете, тоа може многу да ја наруши врската. Не кријте ја дилемата од партнерот. Што сакате, што не сакате, на што се надевате, каква страна и да сте зазеле. И двата пола можат да имаат нереални очекувања. И двата пола можат да паднат во замката да даваат ветувања чие исполнување е сомнително. Се враќаме на тоа дека клучот е емоционалната зрелост, со искреност и доверба“ – заклучува Милица Милкиќ.
Како да воспоставите најправилен однос со детето на партнерот, кои се најчестите детски стравови
Кога ќе се договориме со партнерот дека е време да воспоставиме врска со детето, би било добро да дознаеме што повеќе. Кои се неговите навики, што сака, а што не, кои се неговите интереси. Според Милкиќ, некои заеднички активности (спорт, музика, прошетки, театар) се природен, но и корисен начин. Преку нив може да се разговара за работи кои можат да нѐ доближат до детето, без притисок, туку опуштено. „Дополнително, детето од претходната врска ќе разбере дека има нешто заедничко со новиот партнер на неговиот родител. Но, и дека никој нема да му го украде или да му ја одземе мајката или таткото. Тоа е еден од најчестите детски стравови и причини за отпор кон новите луѓе, како и причина за љубомора. Се разбира, многу зависи од односот меѓу самите родители. Колку отворено, цивилизирано се разговара, какви биле околностите на разводот или раскинувањето, има ли неуспеси и проблеми… Ако врската е добра, би било добро другиот родител да го поттикне детето да се опушти и да ја прифати новата личност. На овој начин тој отвора простор за нов, подобар живот. Исто така, детето нема да се чувствува загрозено или напуштено од никого“ – истакнува психотерапевтот.
Како да ја стекнете довербата на детето
Според Милкиќ, една од најчестите грешки што ги прават новите партнери е да го третираат и да се однесуваат кон детето како замена за мајката или таткото. Милкиќ советува да се примени пријателски однос како добра алтернатива. Мајката и таткото, како што вели, никој не треба, ниту може да ги замени. Луѓето често се некритични, па бараат од децата да ѝ се обраќаат на новата личност со „мама“ или „тато“, сами или на инсистирање на новиот партнер. Тоа создава дополнителен отпор кај децата во случај тие самите да не го сакаат тоа, истакнува Милица Милкиќ и додава: „Ако сите страни дадат свој придонес за да функционираат работите, тогаш тоа треба да оди постепено. На децата не им се допаѓа ништо што им се наметнува. Тие се многу интуитивни. Повеќето од нив ја преживуваат траумата поради разводот и разделбата на нивните родители. Тие често манипулираат за да ја добијат наклоноста на родителите. Родителите, од друга страна, манипулираат со своите деца за да задоволат некои од нивните потреби за суета или себичност. Нов партнер може да се пробие во таква мрежа. Потоа, од преголема желба да се вклопи, тој едноставно беспомошно се движи во сето тоа, не се справува и се откажува од притисокот. Секако, има огромен број спротивни, позитивни примери. Животот продолжува, семејствата се прошируваат, а немаат значително поинакви проблеми од оние на сите други, класични семејства, условно кажано“ – вели Милица Милкиќ.
Немојте да ги „купувате“ децата или да ги изразувате емоциите премногу експресивно на почетокот
„Исто така, сосема е погрешно пребрзо да внесувате премногу експресивни емоции во оваа врска. Ако сите страни придонесуваат работите да бидат функционални, тогаш тоа треба да оди постепено. Новиот партнер не треба да претерува во физичкото изразување на наклонетоста кон детето (гушкање, бакнување). Дозволете им на децата да го диктираат интензитетот на нивните емоции. Следете го го и вие. Многумина мислат дека децата можат да купуваат материјални работи. Тоа е краткотрајно. Доколку ги немате сите горенаведени фактори за воспоставување здрава врска, парите како средство за купување наклонетост на долг рок нема да донесат ништо добро. Ваков формулар на децата не им е потребен ниту од родителите, ниту од кој било друг човек од околината“, советува Милкиќ.
Децата од претходната врска може да разберат дека никој не може да ги „преземе“ мама или тато
Улогата на семејниот терапевт е прво да ги потсети сите учесници во процесот на интеграција, дури и ако нема недоразбирање, дека разводот не го завршува животот – напротив. Се отвораат нови перспективи, знаење, дружење, квалитетен живот и за децата и за партнерите. „Сепак, не смееме да заборавиме дека нивните родители се секогаш на прво место кај децата. Никој не може и не смее да ги замени. Новото лице, сепак, треба и може да биде полноправен член на семејството. Тој/таа не е некој што ќе ги одземе мајката или таткото од детето. Новиот партнер треба да му покаже на детето дека се грижи за емоциите и благосостојбата на родителите, а со тоа и нивната. Сето тоа се постигнува со воспоставување доверба. Иако овој процес понекогаш е долг и не е лесен, тој е основа за функционален понатамошен заеднички живот“ – вели Милица Милкиќ.
Автор: Маријана М.Рајиќ
912