Мајко, те гледам. Им даваш сè на твоите деца, твојот сопруг, партнерот – и не си целосно среќна поради тоа. Можеби се чувствуваш осамена, без цел, нешто што се нарекува – депресија на мајките дома, нешто што погодува повеќе од четвртина од невработените родители кои престојуваат дома. Нешто сосема нормално, па да зборуваме за тоа колку е нормално, а потоа можеме да разговараме за тоа како подобро да се чувствуваш.

Како прво, мајко, се сеќаваш ли на старата себеси? Онаа што танцуваше боса под брилијантните ѕвезди, брзо се возеше по бескрајните автопати или спиеше додека не беше повеќе од доволно наспана и одморена? Сè уште е таму. Иако мислиш дека со мајчинството си го изгубила своето право за „дивата јас“ и си се предала на валканите садови и алишта, вистината е: ништо не си изгубила.

Се сеќаваш кога беше на училиште? Можеби беше спортист? Банкар, учителка или адвокат? Ги смееше луѓето, правеше глупости. Имаше страсти. Ти беше важна во големиот лош свет. Се обидуваше да го пренесеш тоа уверување во домот и веруваше дека луѓето со кои живееш ќе те препознаат како некогаш. Но, во моментот кога си го започнала породилното отсуство, а потоа одлучи да останеш дома заради своето дете, почувствува шок за својот систем. Се чувствуваше како твојот идентитет да е заменет со еден збор: мама. И поради сето тоа се чувствуваш малку лута, збунета и тажна. Но, мајко, не си сама. Рејчел, домаќинка од Њујорк, која ја напуштила својата канцелариска работа, размислува за тоа чувство: „Се борам секој ден обидувајќи се да сфатам каде се вклопувам сега во овој свет“.

Ако си како Рејчел, ти си дел од родителите што остануваат дома за да одгледуваат деца. Ти си таа што сето тоа го заменила за ова. И депресијата дома е голем товар. Она за што мораме отворено да разговараме. Изолација, осаменост, скршен идентитет – тоа е нешто за кое не се зборува.

А можеби нема ништо да кажеш бидејќи постои стигма во жалењето. Општеството на тоа гледа како на „подарок“ затоа што остануваш дома. Твојот сопруг има доволно голема плата за да те поддржи. Можеш да сведочиш на ситни, магични моменти кои не ги добиле сите. Но, дури и во тие моменти ништо не е доволно. Она за кое општеството не зборува е изолацијата. Осаменоста. Скршениот идентитет. И не зборуваме за тоа бидејќи сме во игра на претворање дека сè е совршено. Погледни го инстаграм-профилот на мајките што ги следиш – некои зборуваат за тоа, но не сите. Мајко, опкружи се со луѓе што ја кажуваат вистината. Бидејќи колку повеќе зборуваме за нешто, толку тоа станува полесно.

И мајко, ако се чувствуваш отсечена од светот и сакаш да се вратиш на работа, зошто не се потпреш на тоа чувство? Можеби се чувствуваш виновна, но, сепак, треба да се обидеш. Само затоа што си одлучила да останеш дома, не мора така засекогаш. Ако сакаш да се вратиш на работа, твоите деца ќе те развеселат. Бидејќи она што светот навистина го сака е да бидеш среќна. Добро е жената да придонесе за големиот свет кој се врти надвор од малиот свет. Добро е чувството да се добие плата. Па, мајко, ако ти недостига работата – работи. Ако сакаш или треба и понатаму да бидеш дома, постојат различни начини како да се победи депресијата. Разговарај со пријателка. Договори кафе и вечера со пријателите. Работи кон цел. Работи со скратено работно време од дома додека спијат децата или додека се на училиште. Што и да можеш да замислиш, можеш да го направиш.

И мајко, ако имаш нешто на кое треба да работиш, тоа сè ќе промени. Единствена константа во животот е промената. И се сеќаваш ли на тоа? Ако не растеш, умираш? Можеби ти, мајко, треба да работиш на себе. Не мораш да дадеш сè за да имаш сè. Ти заслужуваш да оставиш своја трага во твојот дом и во светот. Всушност, мајко, ти си толку убава и талентирана, што светот го пропушта твојот единствен поглед на ова неуредно, магично место кое се нарекува живот. Зошто не би го споделила богатството? Можеби мислиш дека не можеш да го задржиш своето бебе и своите соништа во иста рака, но затоа имаш две раце, мајко. И се надевам, оваа година, мајко, дека нема да заборавиш на себе.

Автор: Карина Шиждрак

Извор