Вчера ја однесов ќерка ми на училиште, како и секој друг ден. Татко го носи синот и ѝ вели на учителката: „Тој мора да го има овој чадор и веројатно ќе сака да го отвори и да си игра со него, таков е од утрово“. Во секундите што следуваат го замислувам тоа мало момче како отвора чадор и повредува други деца бидејќи од утрово е таков – во таква форма. Мислам, нема да повреди никого намерно, туку едноставно тој чадор е голем и е во рацете на седумгодишно дете. Учителката (претставник на оние учителки кои осумдесет проценти од родителите ги постројуваат цела учебна година, а понекогаш и во медиумите), има напад на шок проследен со беспомошност. И стојам без зборови како будала. Тој татко не е криминалец, не е некаков силеџија. Тој е само нормален, фин татко, со кој веројатно би се дружела. И тој татко е еден од речиси сите нормални, симпатични луѓе кои имаат несвесно нарушување како да го уништат своето дете и уште неколку други нарушувања по патот.

Откако моето дете одеше во градинка, а сега во училиште, ситуацијата е следна. Нормалните родители всушност многу ретко се жалат на луѓето што работат со нивните деца, тие ретко доаѓаат во градинка или училиште со барања и поплаки. Скоро никогаш.

Јас всушност се пожалив еднаш. Кога една учителка, од беспомошност пред родителите грабливци, им дала на децата „кока-кола“ (затоа што нивните деца ја сакале). Таа учителка беше млада и се надевам дека или ја сменила својата професија или добила посебни овластувања да се бори против лошите желби на таквите родители.

Барањата на родителите грабливци се следните:

-да не ги носат децата навреме затоа што нивните деца не можат да станат рано, а потоа бараат да им дадат појадок за да можат да јадат нивните принцови и принцези, а другите да ги чекаат, па што?

-бараат од децата да возвратат на удар, а тоа ги учат, се разбира, дома, но кога ќе им возвратат удар, тогаш ги постројуваат сите во училиштето: од чистачката до директорот.

-се разбира, се подразбира дека нивното дете доаѓа на училиште во костим за нуркање, со омилена играчка, со комплет алатки, бидејќи ете детето од утрото е во тој „фазон“, а тоа позитивно влијае врз него бидејќи нема да му се прекине „играта“ и нема да му ја задушуваат „креативноста“.

(Подоцна, се разбира, ако не се креативни, ја постројуваат и критикуваат учителката, затоа што „моето дете е различно дома, навистина не знам што му правите тука?“)

И што ќе прави детето? Општо земено, за таквите деца, учителите и воспитувачите се тие „опасни зли тетки“, затоа што кај тие тетки „НЕ“ навистина значи „НЕ“. Тогаш тоа дете е веќе под некаква „страшна тортура“, на која уште во прво одделение ќе ѝ застанат на патот родителите предатори. Во седмо одделение, секако, ќе се жалат дека училишниот систем е лош и дека нивното дете не знае ништо.

Има многу барања на родителите предатори бидејќи креативноста во овој поглед има неразбирливи длабочини и широчини!

Често ми велат: „блазе си ти, какво дете имаш!“ Знам какво дете имам! Единствено жалам што тие што ми го кажуваат тоа мислат дека сум имала среќа затоа што сум го добила детето на лотарија!

Многу ми беше полесно кога јас бев дете, отколку што сега му е на моето дете. Позицијата на детето во моето дете сите ја негираат, на секој чекор. Општеството, новиот бран на образование, училиштето под принуда на грабливците родители, или пак некои нови луѓе кои се збунети околу тоа што значи слобода.

Слобода, од што? Од здрав разум?

Состојба во која секоја нивна желба се исполнува, сега и веднаш, со наслов: слободното детство е вистински затвор, завиткан во панделки.

Слободата не се зема здраво за готово. Слободата е освоена!

П.С. Јас сум мајка која се дружи само со две мајки затоа што повеќето од нив едноставно ми одат на нерви. Ме нервираат со нивното попустливо воспитување и деца кои не се научени да се откажуваат од своите барања, но затоа први се кога се работи за откажување од своите обврски.

Ве молиме разберете дека врсничкото насилство не може да се реши на училиште, туку дома, кога вашето дете ќе го научи значењето на зборот „НЕ“. Кога ќе дознае кои се неговите обврски пред неговите права. Кога обврските што треба да ги има детето вклучуваат старомодни работи како почит, трудољубивост, доследност.

Автор: Јелена Обрадовиќ Дамњановиќ

Извор