Кога ние, денешните родители, бевме деца, се подразбираше дека браќата и сестрите си ја делат собата. И тоа беше случај не само кога децата беа мали, туку и многу, многу подоцна. Некои, сигурно, кога се иселиле од домот на своите родители излегле токму од таа заедничка соба. Не се доведувало во прашање, не се разговарало дали е во ред да се дели собата и како децата би се снашле и би се чувствувале што толку долго треба да делат соба.

Но, времињата се сменети. И денес браќата и сестрите, а уште повеќе ако се од ист пол, делат соби. Во градовите има сè помалку места, становите се сè поскапи и често сите се сместуваме таму каде што можеме, најдобро што можеме. Сепак, факт е дека децата се многу посвесни за својата околина, дека нивните интереси и потреби се сосема поинакви од пред неколку децении и дека навистина поминуваат повеќе време во своите соби отколку што тоа било случај кога ние сме биле деца. И нема дилема. Споделувањето соба може да биде многу добро искуство од кое децата можат да извлечат многу лекции, да научат многу и може да им остане како многу убаво сеќавање што ќе го раскажуваат еден ден – дури и ако тоа е во форма на шеги и анегдоти, кои ќе вклучуваат цела низа на аргументи.

Не е страшно ако децата делат соба, се разбира. Сепак, можеме да им направиме да им биде малку поудобно, имајќи на ум дека сепак им треба одредена доза на независност, нешто што ќе направи секое дете во таа соба да се чувствува соодветно на својата возраст.

Има некои работи што можете да ги направите за да се осигурите дека секое дете што дели соба со брат или сестра ќе ја добие својата доза на независност – што е навистина важно.

Зошто е важна независноста?

Независноста е способност да се донесуваат одлуки без да зависат од други луѓе. Тоа е суштински аспект на личниот развој, раст и исполнување. Кога некој има независност, се чувствува слободен и стекнува одредена самодоверба. И тоа е важно. Јасно е дека фактот оти некој ако има браќа и сестри, тоа ќе подразбира споделување и дека единството, дружењето и разбирањето мора да преовладуваат во овој однос. Сепак, важно е да се поттикне независноста кај секое дете. Кога зборуваме за собата, тогаш со оваа цел е важно да се земат предвид меѓусебните потреби, да се има личен простор за секое дете и јасно да се идентификува што му припаѓа на секое од децата, а што е заедничко. Еве четири работи кои се важни за детето да има впечаток на независност во просторијата што ја дели со својот брат или сестра.

Одделни простори за складирање

Еден од првите чекори што треба да се земат предвид во поттикнувањето на независноста кај децата кои делат соба е да се обезбедат индивидуални простори за складирање на предметите и облеката. Значи, освен што е важно на секое дете да му се обезбеди сопствен простор во гардеробата, секое дете треба да има посебни фиоки и полици за чување на своите работи. На овој начин тоа ќе може да ги организира и да се грижи за своите работи, независно од својот брат или сестра. Истовремено, на овој начин му помагате на детето да го зајакне чувството за одговорност и приватност.

Заеднички предмети и лични предмети

„Твои играчки, мои играчки, наши играчки“ – ова треба да биде правилото за споделување на играчките. Пожелно е децата да имаат и лични играчки и играчки или предмети што ги споделуваат со браќата и сестрите. За нивниот развој е важно да ги имаат двата вида – и двете опции имаат позитивно влијание врз развојот.

Лични играчки: секое дете мора да има можност да поседува предмети во просторијата што го одразуваат неговиот посебен интерес и вкус.

Заеднички играчки: овие играчки поттикнуваат дружење, солидарност и комуникација и им помагаат на децата да научат да ги земаат предвид желбите и потребите на другите.

Специфични задачи за секое дете

Децата можат да почнат да помагаат во едноставните домашни работи уште од најрана возраст. На две или три години, тие можат да ги исчистат своите играчки, па дури и да земат облека од подот и да ја стават на место. Подоцна, тие можат да преземат посложени активности како што се местење на креветот или масата.

Доделувањето различни задачи на секое дете помага да се зајакне неговата независност, а истовремено детето учи да придонесува за благосостојбата на семејството. На пример, ако брат и сестра на возраст од пет и осум години ја делат просторијата, помладиот може да се погрижи да ги раскрене работите од подот, а постариот да го исчисти мебелот со правосмукалка или прашина.

Лично уредување

Уредувањето на собата е еден од најважните аспекти за децата. Сакаат нивните соби да изгледаат убаво, но уредноста не им е секогаш толку важна, туку просторијата пред сè да одразува кои се тие како личности. Во оваа смисла, согласувањето со братот или сестрата за изборот на бои, додатоци, па дури и уредувањето на мебелот, може да биде многу предизвикувачко.

Во оваа смисла, важно е да ги научите на одредени преговарачки и комуникациски вештини за работите да не ескалираат. Можете да ги водите низ процесот, но исто така мора да имате на ум дека е важно да му се понуди на секое дете поединечно да избере некои украсни елементи. Се разбира, не мора сè да биде еднакво или да се усогласува. Ако му дадете на вашето дете можност да избере ѕидни налепници, светилки или бои за прекривките, тоа ќе му даде чувство на сопственост на својот простор, а исто така ќе им помогне на децата кои ја делат просторијата да се чувствуваат независно.

Јасни граници

Кога споделувате соба, границите често се нејасни. Понекогаш атмосферата станува непријатна бидејќи децата сакаат да бидат слободни во своите спални соби и тоа може да ги натера да ги занемарат потребите на другите. На пример, додека едниот пишува домашна задача, другиот го вклучува телевизорот. Затоа е важно да се постават јасни граници во однос на приватноста и меѓусебното почитување. Ако конфликтот продолжи, можете да интервенирате и да им помогнете да најдат решение – може да се постави распоред кога не може да се направат одредени работи, или да им се обезбеди простор за учење во друг дел од куќата. На крајот на краиштата, се работи за тоа да им се помогне на децата да ја разберат важноста на независноста и да развијат емпатија.

Автор: Наташа Крстичевиќ

Извор