Во текот на образованието често сме се нашле во ситуација на повторување на материјалот многу пати: пред тест, испит или некоја усна презентација. Знаеме дека не е лесно. Не било невообичаено ниту да се остави овој аспект за последен момент, па дури и целосно да се прескокне.

Повторувањето на материјалот понекогаш е поважно од самото учење бидејќи ни овозможува да ја видиме целината, да направиме синтеза на сè што читаме и разбираме, да интегрираме важни концепти и објаснувања и да се подготвиме да го покажеме целото знаење во даден момент. Така е на сите возрасти. Само, она што се појавува на помлада возраст е неможноста самостојно да се изврши повторувањето, што е сосема во ред. Со текот на времето децата можат да развијат способност да следат различни фази од нивното учење и нивните резултати. И за тоа им е потребна нашата помош.

Кога се подготвуваат за контролна задача или важен тест при крај, она што обично го правиме е – испрашување на детето. Возрасниот ја држи книгата и поставува прашања, а детето одговара. Што, всушност, постигнуваме со тоа? Во мојата практика среќавам студенти кои сепак очекуваат некој наместо нив да го започне процесот на повторување на материјалот, па затоа не се самостојни во завршната фаза на учење. Ако нема кој да ја држи книгата и да ги праша за целиот материјал пред испит, едноставно не го прават тоа. Тоа може да им биде голема пречка во текот на студирањето.

Испрашување – на помала возраст – да

Испрашувањето може да биде корисно до одредено време, додека детето не изгради свој начин и свој систем, но на долг рок тоа не е решение. За да им помогнеме на децата да бидат посамостојни во процесот на ажурирање на материјалот, сосема е во ред да се почне со испрашување додека се помали. Веќе во 4. и 5. одделение многу поголемата поддршка што можеме да им ја дадеме на децата е барањето начини самостојно да го слушаат она што го научиле и, независно од другите луѓе, да го ажурираат материјалот. Еве неколку начини:

Квиз-прашања

Погледнете го материјалот заедно со детето. Фокусирајте се на важни дефиниции, нови термини и посложени објаснувања. Фокусирајте се на прашањата на крајот од лекцијата. Повеќето учебници имаат такви делови. Потоа напишете квиз-прашања со вашето дете. Тоа може да биде листа, може да бидат картички или нешто друго што ќе го смислите заедно. Ако е можно, дефинирајте низа прашања по тежина и со детето одредете го бројот на поени за секое. Потоа, повторувањето може да започне. Бидете таму само како придружник и оставете го детето самостојно да си ги провери одговорите, не мора да чека вие да го направите тоа наместо него.

Играње улоги

Усното повторување на материјалот дури може да му стане интересно на детето. Преку краток разговор пронајдете ја улогата што детето сака да ја игра во неговата усна презентација. Дали сака да биде учител? Наставник? Можеби сака да замисли дека изложбата ќе се одржи на телевизија? Или сака да биде научник кој презентира нешто ново пред заинтересирана публика? Ако на детето му се допаѓа овој начин, поддржете ја подготовката за оваа презентација и поучете го да развие концепт или ограничен број тези што може да ги погледне додека го прераскажува материјалот.

Шеми и дијаграми за цртање

Некои деца едноставно не сакаат усно повторување. Тие претпочитаат некои од видовите невербално слушање, што секако е во ред. Ова може да зависи и од доминантниот стил на учење. Ако забележите дека усното излагање не е нешто што детето со задоволство го прави, понудете му повторување преку визуелна презентација на часот. Овој тип повторување значи дека со затворена книга, детето може да нацрта дијаграм за лекцијата или некаков вид шематски приказ. Ова значи дека може да прикажува концепти преку филијала или мрежа, можеби преку умствена мапа. Бидете поддршка во тоа истражување.

Повторувањето и утврдувањето на знаењето не е лесен дел од учењето. Честопати им е непријатно на децата да повторуваат бидејќи тоа е моментот на нивното соочување со она што не го научиле или разбрале. Овој процес често зависи од тоа дали детето препознава кој стил на учење е доминантен и кои техники на учење треба да ги користи.

Автор: Тамара Костиќ/ психолог, советник за учење

Извор