Кога Тапаши Рабеја го испратила својот син единец Сем на колеџ, оддалечен седум часа возење, таа се соочила не само со почетокот на животот како родител со празно гнездо, туку и со првото искуство да живее сама. Разведената самохрана мајка изразила возбуда за новите пријатели, искуствата и можностите што го чекаат нејзиниот син.

-Ќе живеам посредно преку него – рекла таа. Но, била вознемирена и за претстојните промени.

Додека младите заминуваат на колеџ или се впуштаат во нови авантури далеку од дома, родителите како Рабеја поминуваат низ она што клиничкиот психолог Моника Вермани го нарекува „емоционален тобоган“.

-Синдромот на празно гнездо е реален – објаснува Вермани, додавајќи дека многу родители можат да се чувствуваат изгубени кога нивната улога како примарен старател ќе се промени и детето кое со години зависело од нив, повеќе нема потреба од тоа ниво на поддршка.

-Трошите толку многу време и енергија во родителството што губите делови од сопствената индивидуалност, како и врската со партнерот. Кога детето оди на факултет, вие се соочувате со промена и преминувате од улогата на родител кој дава сѐ за детето до неизвесноста за тоа што ќе бидете без детето – вели Вермани.

Довербата во подготвеноста на вашето дете и советите како да го пребродите овој тежок период се од суштинско значење.

Прифаќање нови улоги

Губењето на долгогодишната улога може да предизвика паника кај многу родители, но Вермани го гледа тоа како можност повторно да се пронајдат себеси. Тој период може да се искористи за патување, волонтирање, промена на кариерата или за следење на запоставените страсти. За Рабеја, живеењето во нови околности значело создавање нови пријателства и отворање бутик во Бруклин.

-Се чувствувам како да родив сосема ново бебе – рекла таа.

Наоѓање поддршка

Животот на родителот откако детето ќе го напушти семејниот дом може да биде возбудлив, но и застрашувачки. Вермани ја нагласува важноста да бидете љубезни кон себе во овој период.

-Бидете нежни кон себе. Чувствата на тага и вознемиреност за време на оваа транзиција се сосема нормални – советува таа.

Групите за поддршка, пријателите, семејството или советите од професионалец за менталното здравје може да го олеснат приспособувањето.

Одржување врска на далечина

Планирањето на семејните активности пред детето да замине е добар начин за поврзување, но откако детето ќе замине, важно е да се постигне рамнотежа. Неделните повици можат да им дадат уверување на родителите, додека треба да се избегнува прекумерно следење на социјалните мрежи.

-Нека си го воспостават животот по свои услови. Верувајте во нивната способност да се развиваат и да успеат во нови улоги – заклучува Вермани.

Извор