Прашањата до психолозите и психотерапевтите може да ги испраќате на е-пошта: prasajpsiholog@deca.mk. Ве молиме прашањата пишувајте ги на кирилица. Нашето мото е: Кој прашува, дејствува! Кој си молчи, претпоставува!

ПРАШАЊЕ: Би сакала да ми дадете совет за стравовите на моето шестгодишно дете. Откако тргна на училиште, секогаш кога се разделуваме плаче и се чувствува несигурно, а тоа почна да го покажува уште во градинка. Не можам да откријам која е причината, меѓутоа, веќе учителот реагира дека не може да работи и дека нашето дете на паузите се плаши да остане со дечињата без некоја возрасна личност. Потоа во целодневна му е добро, вели дека таму е среќен, но на наставата не.

ОДГОВОР: За првачињата, тргнувањето на училиште е нова социјална улога, како и нова социјална средина која им ја доделува животот и која сама по себе носи стрес и емоционален набој. Она што можам да го забележам од вашиот исказ е дека ваквото однесување кај детето се јавувало уште во градинка и се манифестира и во новата социјална средина.

Во тој контекст би споменала најчести причини поради кои првачињата одбиваат да одат на училиште: адаптација кон новата средина како стресоген фактор кој влијае инхибирајќи многу психолошки сили кај детето кои дотогаш ги изградило, но поради возраста, сѐ уште не се интегрирани и зацврстени во неговиот персоналитет; адаптација во нова социјална улога – ученик, која претставува тестирање на социо-емоционален личносен систем кај детето, како и односот и почитта кон авторитети.

Овде извор на стрес може да биде различен воспитен стил родител-учител со кој детето ќе се сретне; сепарациона анксиозност кога детето стравува да се одвои од родителот бидејќи го перципира како единствена фигура со која може да биде сигурно и безбедно, односно има недоверба кон надворешниот свет. Тоа е дете кое на влез во училиштето одбива да влезе, припиено е за родителот, плаче и тешко може да се воспостави контакт; училишна анксиозност, која се базира на страв од неуспех, страв од грешка каде што детето покажува вознемиреност уште при подготовките во домот, соматизира, се жали на болки во стомак, главоболки и слично, одбива да биде во средината која ја доживува како закана и стрес; авторитарен учителски стил, кој создава ригидна училишна клима со што се оневозможува развојот на автономијата кај детето без да се оддаде поддршка и да се валидира неговата личност и неговите емоции итн. Доколку однесувањето продолжува, советувам да посетите детски психолог со цел да се адресира проблемот.

Одговара: Христина Стефановска, психолог за деца и адолесценти, Здружение „Хармоничен свет“, е-пошта: hristina_psihologija@yahoo.com

Психолозите и психотерапевтите ги одговараат прашањата според редоследот на нивното испраќање, а одговорите ќе се објавуваат на Деца.мк. Одговорите имаат психоедукативна функција и ги насочуваат родителите кон посеопфатни насоки на решавање на состојбата што ги мачи. Се разбира, покомплексните прашања подразбираат покомплексен пристап.

Рубриката „Прашај психолог“ овозможува стручна поддршка од психолози и психотерапевти на родителите при справување и решавање одредени актуелни прашања од психолошка природа на нивните деца и е резултат на соработка помеѓу Деца.мк и „Психотерапика“ – здружение за психологија и психотерапија. На прашањата одговараат психолози и психотерапевти, членови и соработници на здружението, како и самостојни експерти, соработници на Деца.мк.