Лекарите утврдиле дека главните предизвикувачи на неподносливиот здив на сулфур-амониум се специјални бактерии кои ги разградуваат протеините што ги добиваме во храната. Покрај тоа, ова се случува и кај возрасни и кај деца, директно во устата. Всушност, ова е првиот чекор во долгиот процес на варење. При варењето на храната неизбежно се создаваат некои соединенија што содржат сулфур, кои, всушност, испуштаат страшен мирис.

Меѓутоа, природата го предвидела овој момент и додала посебна компонента на човечката плунка (имено, специфичен тип на стрептокок), кој, теоретски, треба да го неутрализира неподносливиот мирис на сулфур. Но, во практика често има многу примери каде што тоа не се случува. Обично поради две причини:

-има премалку плунка во устата
-има премногу бактерии во устата кои ги разградуваат протеините (а ги има премногу кога имаат што да јадат – односно кога во устата постојано се таложат остатоци од храна или исушена слуз).

Кај возрасните може да има трето објаснување – има доволно плунка во устата, но не го содржи истиот „санитарен“ стрептокок. Сепак, оваа причина за лош здив нема никаква врска со децата – нивната плунка секогаш го има „правилниот“ состав.

Значи, проблемот со лошата миризба е секогаш поврзан со плунката. А обидите да се „поврзе“ лошиот здив кај дете со проблеми со желудникот, жолчниот меур или цревата се целосно неосновани. Проблемот со лошиот здив се однесува само на усната шуплина (а понекогаш и на носната шуплина) и е исклучиво ограничен на неа.

Фактори што придонесуваат за развој на непријатен мирис кај детето се:

-Сув воздух во просторијата каде што престојува.
-Детето се движи активно и многу се поти (што придонесува и за сува уста).
-Секоја акутна респираторна вирусна инфекција (при секоја настинка или грип, влијае врз тоа респираторниот тракт да се исуши и да се создаде вишок слуз – од друга страна, тоа се дополнителни протеини за бактериите, од чие распаѓање се создаваат сулфурни соединенија, а тоа е исто така пречка за „работа“ на плунковните стрептококи).
-Секое хронично воспаление на респираторниот тракт (било да е стрептокок кај дете или бронхитис, пневмонија).
-Лоши заби со знаци на кариес или пародонтална болест
-Алергиски ринитис (кој исто така предизвикува акумулација на вишок слуз во носната и усната шуплина).
-Воспаление на крајниците.

Симптом на болест или лоша исхрана

Во реалноста не е ниту едното ниту другото. Лошиот здив нема никаква врска со варењето, ниту со некоја инфекција, ниту со што било друго освен со состојбата на оралната слузница.

Значи, во речиси 100% од случаите кога детето има лош здив (до 13-14 години), тоа не е поврзано со некоја сериозна болест. Покрај тоа, овој феномен во никој случај не е поврзан со кој било друг дел од телото на детето, освен устата и носната шуплина. Родители, не грижете се: колку и да мириса здивот на вашето дете, сè е во ред со гастроинтестиналниот систем. Причината за лошиот здив треба да се бара исклучиво во устата или, во екстремни случаи, во носот.

Како да го спречите лошиот здив кај детето

За да се елиминира лошиот здив кај детето, неопходно е да се решат два главни проблеми: елиминирање на проблемите со забите (доколку ги има) и враќање на саливацијата. За да го направите ова, треба да го направите следново:

-периодично давајте му на детето да пие вода со лимон
-влажноста на воздухот треба да биде помеѓу 60 и 70% во просторијата
-проверете ја состојбата на забите кај стоматолог
-ако не дише низ нос, исплакнете го со физиолошки раствор (и правете го тоа неколку пати во текот на денот)
-проверете ја состојбата на крајниците со отоларинголог.

Значи, во најголем дел, спротивно на популарното родителско верување, лошиот или силен здив од детето не е медицински проблем – нема ништо посебно за лекување. Единствено што треба да направите е да ја проверите состојбата на забите и јазикот (дали храната останува таму), да проверите дали има воспалителен процес во грлото и на крајот да откриете дали детето дише нормално со носот.

Автор: Јасна Дреновац

Извор