За вистинската самодоверба најчесто се одговорни родителите и нивниот начин на постапување со детето. Бидејќи вие веќе сте возрасни, обрнете внимание на тоа како се однесувате со вашето дете. Односот родител-дете е тој што создава однос на сигурност и поврзаност.

Самодовербата е една од најчестите теми во психотерапијата. Обично постојат две сценарија:

-Немам самодоверба. Сакам толку многу, но некако не верувам дека можам да го постигнам тоа, па не се ни трудам. Дали имате какви било алатки и техники за зголемување на самодовербата?

-Луѓето ми велат дека изгледам полна со самодоверба, но во основа само јас знам дека таа не постои. Ми велат дека некој без самодоверба не може да постигне толку, но не знаат дека сум имала само среќа. Се чувствувам како да ги лажам сите околу мене. Дека вистинската „јас“ не знае ништо и само ги мами луѓето дека знае нешто. Како да се ослободам од тоа чувство?

Што воопшто значи терминот „самодоверба“ и зошто ни е толку важен?

Самодовербата е чувство на самопочит. Кога, самите ја проценуваме чистотата и квалитетот на нашата личност, односно нашите сопствени вредности.

Ова чувство е од клучно значење бидејќи во суштина го одредува нашиот начин на живеење и нашето задоволство од животот. Вообичаено, заедно со самодовербата се појавуваат и други термини како самоувереност и самосвест.

Овие концепти не ни значат ништо додека не ги поврземе со чувствата кои се појавуваат паралелно со нив. Опсегот на емоции кои доаѓаат со кревката самодоверба започнува со страв и срам. Покрај протокот на мислата, на физичко ниво забележуваме страв и срам: треперење, палпитации на срцето, гадење, болка, стегање во градите, недостиг на воздух, треперење или чувство на парализа, црвенило. Овие реакции се придружени со мисли дека самите се „обвинуваме“, дека другите мислат дека сме бескорисни итн. По стравот и срамот често се појавува тага, потоа беспомошност, лутина и разочарување.

Утеха, охрабрување, т.н. позитивното размислување не помага. Ајде да земеме за пример нешто што изгледа како решение, но сите знаеме дека не е.

-Во теорија, сѐ ми е јасно, но ништо не можам да сменам!

Приближно вака изгледа расположението на луѓето со нарушена самодоверба. Човек кој е несигурен, всушност:

-Не може да ги прифати своите слабости

-Ги сфаќа премногу сериозно

-Во себе воочува слабости кои никој друг освен него не ги забележува.

Човек кој не верува во себе е фокусиран само на она што му недостига или не е во согласност со она што би сакал да биде. Врз основа на овој негативен фокус градиме слика за себе, а потоа гледаме само крив нос, нерамни заби, недовршен факултет, вишок килограми итн. Несигурните луѓе целосно ги игнорираат нивните силни страни и не се фокусираат само на нивните слабости, туку веруваат дека и другите мислат на ист начин за нив!

Овој искривен фокус на реалните и замислените слабости крие едно основно чувство во животот, а тоа е дека не сме добредојдени. Длабоката несигурност во себе е длабока несигурност во можноста да се биде сакан и прифатен. Ова чувство го носиме во различни форми уште од детството. Во раниот период најчесто се случуваат повреди кои никогаш не зараснуваат кај луѓето без верба во себе. Тие повреди се сведуваат на длабока несигурност.

Самодовербата ја градиме однатре, а не однадвор. За жал, не постои магична техника која брзо ќе ви даде добра слика за себе за да можете да поминете низ животот со сигурност. За вистинската самодоверба најчесто се заслужни родителите и нивниот начин на постапување со детето. Бидејќи веќе сте возрасни, обрнете внимание на тоа како се однесувате со вашето дете. Односот родител-дете е тој што создава однос на сигурност и поврзаност.

Секому му е познато самосомневањето. Меѓутоа, ако често или суштински ве јаде сомнежот во себе, можеби страдате од ниска самодоверба.

Пред да размислите „добро, веќе го знам тоа, не ми треба овој текст за тоа“, полека поминете низ тие три ставки од неколку реда претходно. Размислете кои слабости не можете да ги прифатите, запишете ги. Проверете го степенот на тие слабости и нивното вистинско влијание врз вашиот живот. Проверете со блиска личност дали навистина е така.

Доколку мислите дека вашите најблиски ве сакаат премногу за да ви ја кажат вистината, психотерапијата е добро решение.

Автор: Дајана Шипрага Злојутро/ психотерапевт

Извор