Насоките засновани на најновите студии и научни сознанија препорачуваат да се чека неколку минути пред да се исече папочната врвца по породување без компликации. Таквото „одложено врзување“ може да придонесе за зголемено ниво на железо кај бебињата во првите шест месеци. Нема научна основа да се чека „еден час“ пред да се пресече папочната врвца. Експертите потврдуваат дека ваквото долго чекање нема да го зголеми природниот имунитет на новороденчиња.
Текстот кој му се припишува на „Кирило Репјев“ со години кружи на социјалните мрежи на повеќе јазици. Истиот текст беше објавен на англиски на „Твитер“ на 3 ноември 2023 година и споделен илјадници пати. Исто така, циркулираше во 2020 година на холандски, француски и италијански, а во 2016 година на германски јазик.
Во текстот лажно се тврди дека папочната врвца не треба да се сече до 1 час по раѓањето.
Веб-страницата АФП уште во 2020 година го отфрли тоа тврдење. Не е потребно да се чека еден час по раѓањето на детето за да се пресече папочната врвца, а таквото чекање може да носи и ризици. Исто така, имунитетот не се пренесува на бебето во последните минути од раѓањето, туку во текот на целата бременост. Педијатрите, здруженијата на гинеколози и Светската здравствена организација (СЗО) не препорачуваат сечење веднаш по раѓањето, туку го одложуваат врзувањето и сечењето на неколку минути или додека папочната врвца не престане да пулсира.
Во моментот на раѓање, новороденчето е сè уште поврзано со мајката преку папочната врвца, која е дел од плацентата. Плацентата е орган кој овозможува размена помеѓу фетусот и мајката. Се формира за време на бременоста и се исфрла при породувањето, објаснува Светската здравствена организација на својата веб-страница. За да се одвои новороденчето од плацентата, обично се врзува папочната врвца и се сече.
За одложување на врзувањето и сечењето на папочната врвца се дебатира со децении, но до денес нема научни докази дека чекањето еден час е корисно за новороденчињата. Се препорачува „одложено врзување“, што значи, во зависност од медицинските извори, чекање од 30 секунди до неколку минути.
Според упатствата на СЗО објавени во 2012 година по преглед на достапните докази, „доцното подврзување (изведено 1 до 3 минути по раѓањето) се препорачува за сите породувања со истовремено започнување на основната нега на новороденчето“, додека раното подврзување на врвцата, помалку од минута по раѓањето, се препорачува само кога „новороденчето се задушува и треба веднаш да се префрли на реанимација“. Тие препораки беа повторени во упатствата на СЗО од 2014 година за одложување на врзувањето на папочната врвца за да се подобри здравјето и исхраната на мајките и доенчињата.
Комитетот за акушерска практика на Американскиот колеџ за акушери и гинеколози (ACOG) ги објави своите препораки засновани на достапната научна литература во 2017 и 2023 година, наведувајќи дека „одложеното врзување на врвката е поврзано со значителни неонатални придобивки кај недоносените доенчиња, вклучително и подобрена преодна циркулација, подобро обновување на волуменот на црвените крвни зрнца, намалена потреба за трансфузија на крв и помала инциденца на некротизирачки ентероколитис и интравентрикуларна хеморагија.
Организацијата препорачува одложување на врзувањето на папочната врвца кај новороденчињата и предвремено родените новороденчиња за најмалку 30 до 60 секунди по раѓањето, но забележува дека има мало зголемување на инциденцата на жолтица која бара фототерапија кај доенчињата.
912