Постојат неколку основни социјални вештини кои секое дете треба да ги научи во предучилишна возраст, а кои се основа за поврзување со другите, одговор на туѓите чувства и надминување на конфликтите. Тие се клучни за подоцнежното создавање долготрајни лични односи и успех во училиштето и животот воопшто.

Кога вашето малечко ќе успее само да облече панталони или да стави залак во устата со виљушката, без јадењето да заврши на подот, чувствувате неизмерна гордост бидејќи детето учи самостојно да прави некои основни задачи. Кога детето ќе порасне уште малку и ќе успее целосно самостојно да реши некоја училишна или друга интелектуална задача, вие сте исполнети со благодарност и среќа бидејќи добро напредува.

Денешните мали деца се исклучително напредни и откриваат голем број вештини. Но, не завршува тука. Мора да научат многу повеќе отколку да се грижат за своето тело и да пишуваат букви за во иднина да бидат среќни и успешни.

Контролирањето на импулсивното однесување, ставањето настрана на своите потреби, препознавањето на сопствените чувства и управувањето со емоциите спаѓаат во категоријата на емоционална интелигенција, односно социјализација.

Социјалните вештини вклучуваат успешно поврзување со други луѓе, одговарање на нивните чувства и гестови, како и надминување на конфликтите. Постојат пет основни вештини на кои можете да ги научите децата уште пред да тргнат на училиште и да почнат да ги применуваат секојдневно.

Како да се справи со губење

Ниту еден родител не сака неговото дете да биде губитник во смисла дека не го бидува во ништо, дека е осамено, отфрлено од општеството. Тука мислиме на тоа да го научите детето како да го прифати поразот, како да го „реши“ и да се врати во игра.

Најлесно е да им се покаже на најмалите со сопствен пример. Кога играте игра, оставете го детето да победи, а потоа кажете: „Ох, ме налути! Тоа беше навистина забавно. Ајде да играме повторно. Можеби сега ќе бидам подобар“. Оставете го детето да победи во повеќето случаи, но понекогаш е добро и родителот да победи со коментарот: „Овој пат јас победив. Но и ти беше одличен во текот на целиот натпревар“.

Ако детето се налути затоа што не победило, обидете се да му објасните дека никој не сака да губи, туку дека и тоа е дел од играта, а вистински губитник е само оној што не се трудел многу во текот на играта. Психолозите велат дека околу 5-годишна возраст детето треба да престане да плаче и да се лути ако не победи во игра или задача. Можеби ќе бидат потребни милион игри со карти или „Не лути се човече“, но детето на крајот ќе научи да ги контролира своите емоции.

Како да се вклучи во група

Никој не сака неговото дете слепо да следи одредена група, но секое дете треба да знае како да се вклучи во некоја активност или веќе формирана врсничка група околу некоја активност. Имено, во секој аспект од животот детето ќе мора да работи во група, од училишни проекти до работното место. И децата и возрасните понекогаш се вклучени во група со други луѓе кои самите не ги избрале, но сите ние мора да научиме како да комуницираме и преговараме, како да разменуваме идеи и како да ја препознаеме сечија улога во заедничката активност. Лидерите се создаваат и во групи кои уште од најраните години знаат да ги обединат поединците во тимот и нивните идеи и способности.

Како да се бори за она што е праведно

Застанувањето во одбрана на оние што се подолу на социјалната скала понекогаш е страшно дури и за возрасните, бидејќи на некој начин нивната општествена репутација е во прашање. Сепак, тоа е пожелно и добро бидејќи покажува одредени вредности што човекот ги носи во себе. И на децата им е потребна помош во такви ситуации. Да се ​​има доверба и чувство за морал да одбие да се приклучи на група која задева или омаловажува друга личност или дури вербално да се залага за послабите во општеството бара неколку вештини: емпатија (разбирање дека жртвата е повредена и страда), способност за тактизирање (да го препознае текот на настаните) и способност да предвиди што ќе прават другите деца.

Како да се преиспитува авторитетот

Дете кое го доведува во прашање авторитетот и успева да го направи тоа со должна почит е дете кое долгорочно ќе знае да се грижи за себе. Детето кое може учтиво да побара нешто што возрасните не го имале на ум без да ја налути околината, ќе порасне во личност која другите ја почитуваат и сакаат.

Испрашувањето на авторитетот е главната животна мисија на децата од предучилишна возраст и најчесто тоа не се случува на љубезен и воздржан начин и од причина што малите не се добри во контролирањето на емоциите. Вашата главна цел во овој период од развојот на детето е да го научите како убаво да побара нешто. На учтиво прашање, вашиот одговор нека биде главно „да“ (ако барањето е разумно и не му штети на детето). Вежбајте ја оваа вештина во ситуации кои се всушност неважни. Ако вашето дете убаво ве замолило да носи маица со диносаурус која инаку треба да се испере, а не маица со натпис, попуштете. На овој начин заштедувате енергија за оние ситуации кога одговорот ќе биде „не“ и го учите детето дека убавиот збор железни врати отвора и дека може да одлучи дали со „те молам“ ќе стигне до целта или воопшто не затоа што врескало и плачело.

Извор