Дали некогаш сте замавнале со рацете и сте рекле (или сте викале): „Зошто моето дете не ме слуша?“ Ако е така, знајте дека не сте единствените.

Пред да напишеме што било, потребно е да нагласиме дека кога зборуваме за послушност, не мислиме дека детето секогаш треба да слуша без прашање. Се разбира, секој од нас сака детето да слушне и да реагира кога станува збор за нешто што ја доведува во прашање неговата безбедност. Но, повеќето од нашите проблеми не се однесуваат на ситуации „живот или смрт“. Затоа во повеќето случаи сакаме соработка, а не послушност во буквална смисла на зборот. Зошто? Бидејќи послушноста води до лошо поставување на границите во односите, подоцна во животот.

За да го натераме детето да соработува, треба да користиме методи на родителство кои се засноваат на почит кон детето. На овој начин ја поддржуваме неговата автономија. Сепак, ако треба да излезете од дома навреме наутро, што да направите кога детето не сака да соработува? Како да ги постигнеме двете цели – да го почитуваме детето со нашите методи, но и да го подготвиме навреме да излезе од дома: кога се чини дека нашето дете нѐ игнорира или дури покажува непочитување со неговите одговори?

Постојат најмалку 13 причини зошто нашите деца не нè слушаат. Кога ќе ги разбереме овие причини и ќе успееме да ги препознаеме во даден момент, можеме да направиме нешто за секоја од нив. Тогаш наместо со нервоза и викање да го извлечеме детето од дома, ќе знаеме како да постапиме за да сака да соработува со нас.

Еве зошто вашето дете не ве слуша:

Не се чувствува поврзано со вас

Силната врска родител-дете е клучот за соработка. Обидете се да поминете 10 минути, еден на еден, со вашето дете, секој ден во текот на седум дена, правејќи активности по негов избор и гледајте ги промените.

Детето не сака да ја прекине активноста со која се занимава во тој момент

Дали некогаш сте биле занесени во некоја активност во која уживате и не сте сакале да престанете или да ве прекинат? Вашето дете го доживува токму тоа. Кога знаете дека нема доволно време да навлезете во нешто, обидете се да понудите активност која полесно се прекинува и обидете се да не ги вознемирувате децата кога ќе влезат во т.н. тек. (Ако сакате да имате повеќе време за себе, ова навистина ќе ви помогне!)

Детето не ве слушнало

Кога се зафатени, за децата е голем предизвик да нѐ слушнат. За да ја подобрите комуникацијата, почекајте детето да ја паузира или прекине активноста со која е зафатено. Погрижете се да го привлечете неговото внимание. Контактот со очи помага да се воспостави врска и ја подобрува способноста на детето да ве слушне и разбере.

Вашето дете нема целосно развиено чувство за време

Малите деца често се борат да го разберат концептот за време. Користете визуелни тајмери, ​​кои јасно покажуваат колку време му преостанало на детето. Не кажувајте: „Ќе бидам таму за една минута“ ако навистина мислите на пет минути. Ова ќе му помогне на детето подобро да управува со своите активности.

Вашето дете не сака да ја заврши задачата што сте му ја дале

Одбивањето на детето да направи нешто може да произлегува од причини што не ги разбираме. Прашајте го детето зошто не сака да направи нешто и најдете начин да ја направите задачата барем малку поприфатлива. Дали има начин тоа да не се прави или детето да направи нешто друго наместо тоа?

Детето не може да запомни неколку инструкции истовремено

Дури и ако им кажете да ги прават истите работи секој ден, помалите деца имаат проблем да запомнат повеќе инструкции одеднаш. Разложете ги задачите на поедноставни инструкции, кои се состојат од еден чекор. Кога детето ќе го направи тоа едно нешто, дајте му ја следната инструкција. Во оние денови кога не брзате, вежбајте да ја развивате оваа вештина со додавање на следната задача заедно со првата итн.

Детето сака да ја прави својата омилена активност наместо она што вие му кажувате да го прави

Интересите на децата ја обликуваат нивната мотивација за извршување на некоја активност. Затоа, интегрирајте ги омилените активности на вашето дете во секојдневната рутина за да ги балансирате желбите и задачите. На пример, ако детето сака цртани, кажете му: „Ајде да си ги измиеме забите сега за да можеме да уживаме 5 минути гледајќи цртани пред да излеземе од дома“.

Детето е условено да чека додека не викнете

Повторното поставување прашања и прибегнување кон викање само го засилува несаканото однесување. Направете јасни и концизни барања, без прекумерно повторување. Ако вашето дете ве игнорира додека не го кренете гласот, обидете се да разберете која друга причина од оваа листа може да биде релевантна за ваквото однесување.

Вашето дете не сака да го потсетувате на нешто

Повторувањето на истите реченици може да биде многу заморно и за вас и за вашето дете. Наместо да кажете „Те молам стави ги на место чевлите. Стави ги на место. Стави ги на место“, обидете се да опишете што гледате: „Ги гледам твоите расфрлани чевли во ходникот!“ Една добра работа, но само за дете кое „не слуша“ и не може да запомни задачи, е да направи визуелна табела на активности.

Детето чувствува дека го критикувате и судите поради јазикот што го користите и затоа што ги повторувате барањата

Кажувањето критики може да доведе до одбивност на детето затоа што чувствува дека нашите зборови служат за да го посрамотиме (иако немаме таква намера). Наместо да го критикувате детето и да поставувате ултиматуми од типот „Ако не ја исчистиш оваа соба, нема да одиме на роденден“, обидете се со: „Забележувам дека има играчки на подот. Можеме ли да работиме заедно и да ги ставиме на своето место?“ Овој пристап поттикнува соработка и поврзување.

Вие не го слушате вашето дете, па нема ни тоа да ве слуша вас

Ефективната комуникација се одвива во две насоки. Одвојте време активно да го слушате и разберете вашето дете. Ако детето чувствува дека го слушате и го цените, поверојатно е дека ќе ви возврати и ќе ве слуша и тоа вас.

Вие и вашето дете не ги разбирате меѓусебните потреби

Вашето дете веројатно го прави она што вие не сакате да го прави затоа што тоа одговара на неговата потреба. Детето нема потреба да скока на креветот, но му треба движење и игра и потреба да чувствува радост. Ако не сакате детето да скока на креветот, понудете му алтернатива – дали може да скока на трамбулина или да трча надвор?

На вашето дете му треба поголема автономија

Автономијата е една од најчестите потреби што децата се обидуваат да ги изразат преку „непослушност“. Тие сакаат да прашуваат за работи што им се важни. Штом ќе го добијат тоа, тие често се многу поспремни да соработуваат со вас.

И уште еден совет за размислување:

Детето одбива да го направи тоа што го барате

Кога вашето дете се чувствува исклучено, исклучено од вас, може да одбие да го слуша вашето барање. Водете со пример велејќи: „Среќен/а сум што ги ставам чевлите на место денеска наместо тебе. Во нашето семејство сите си помагаме, би сакал/а утре да добијам помош од тебе“.

Ако ова се случува често, одете чекор понатаму. Кога детето ќе побара помош, потсетете го на важноста на меѓусебната поддршка. Кажете му, со топол глас, без никакви закани: „Кога секој од нас му помага на другиот, целото семејство полесно функционира“. Не сакаше да ги ставиш чевлите на место, а сега бараш помош од мене. Мило ми е што можам да ти помогнам овој пат, а следниот пат кога ќе побарам јас помош, би сакал/а да ми помогнеш“.

Извор